یادته وقتی پیرمرده توی بیمارستان مرد چقدر هر دومون حالمون بد شد یادت میاد من بهت گفتم غصه نخور اون سرطان داره اصلا جای نگرانی نیست یادته گفتی دست خودت نیست منم بی توجه به پایین بودن پلاکتت بغلت کردم وقتی حالت خیلی بد شد از دهن ... شنیدم که دکتر عطاریان قطع امید کرده دم در ای سی یو اینقدر جیغ کشید که پرستارهای طبقه بالا بخش خون اومدن بردنم توی اتاق خودشون من جیغ می کشیدم و پرستار خانمی اومد با خنده بهم گفت چته شماها همه که می دونستید مشکلش چیه خودش فقط نمی دونست من تاآخرین لحظه نمی دونستم مشکل چیه فقط حالا هر 5 شنبه که میایم یک چیزی اضافه تر برای خونه ات خریدیم شلنگ بیلچه دستمال براق کننده سنگ جاروی بلند گل شیرینی ولی تو هیچ وقت خونه جدیدت نیستی

من همراه تو مردم ولی به گمانم من تنها کسی باشم که بعد از مرگ هم این قدر درد می کشم

پس از چند ماه تلاش همچنان فقظ عنوان این بلاگ اسپات باز می شود به درک این جا هم در رو روی ما قفل کرد

خدایا عدالت کو ؟
این حق ماست 
خودت بگو حق ماست

سلام پاییز، سلام!

بهار و تابستان امسال آنقدر پای ما کود ریختن که برعکس رشد کردیم و ریشه مان همچو برق تند خزید که سر از قلب زمستان در آوردیم
توهم به هیکلمان کم گند نزدی
ولی عجالتن امسال، آفتابه ات را بردار و جای دیگری ببار 
حسابی خسته ایم خسته !

 کاش مسواکی هم برای مخ اختراع می شد
سرم پر از خرت و پرت هایی است که نمی دانم کجا جایشان بگذارم
کجا تفشان کنم که به کسی برخورد نکند

می دانستی خوشبختی ما رابطه ی مستقیمی با حال تو دارد 
درست مثل یک نوار قلب بالا و پایین می شود
وقتی بیماری ت اود می کند نوار خوشی ما روی مینیمم ترین حالت ش جا خوش می کند 
خوب شو  زود خوب شو  

دیگه دارم نگران بیماری فراموشی م می شم
چهار روز پیش تولد مامانم بوده  و من چند دقیقه پیش یادم اومده
جالبیش اینه که همه کادوهاشون رو دادن تولد کوچکی هم گرفتن
و من کلن ........

ای کر...... به قول خودشان شهر کریمان
ازت متنفرم، متنفر، متنفر تا حالا این لغت رو به کار نبرده بودم
همه می گن تجربه ایی، من نمی خوام تجربه کسب کنم، می فهمی!
از سکوتت بیزارم، مردم افسرده ت رو دوست ندارم، کی می گه  مهمون نوازند
من فقط چتر باز دیدم و بس!
تو مملو از آدم هایی هستی که برای یک پست کوچک، یک حقوق کوچک با تمام وجود زیر آب بهترین دوستاشون رو می زنن !
همه جای ایران،  با پارتی پیش می ری ولی این جا، تنها مکانی یه که بی پارتی هیچ چیز، پیش نمی ره  !
 اگه آزمونی  برگزار شه نتیجه اش مهم نیست، توجایی می افتی  که زورت می رسه!
اگه در شرایط بحرانی باشی و نتونی همه ی حواس، امکانات و .... به کار ببری، پرتاب می شی  درست وسط محله ی لیان شامپو
 پدرت، مادرت کاره ایی باشند، پرچم ت همیشه  بالاست
اساتید دانشگاه برگه ی دانشجو رو صحیح نمی کنن، خیلی خونسرد سر کلاس، جلوی گوش های سالادی بچه ها می گن :" آقای فلانی! خانوم فلانی! نگران نباشین پستت تون توی نمره تون تاثیر داره!"
بعضی اساتید هم به همه یک دست نمره می دن، اون وقت مامانم می گه "چرا دیگه درس نمی خونی" من برای چی باید درس بخونم وقتی می دونم نمره فلان درسم قراره چند بشه!
این جا صداقت به معنی حماقته! اگر تو اعتراف کوچکی کنی در هر زمینه ایی چه درسی، چه کاریی، استادت ، کانون وکلا و..همه مثل پتک با همون سادگی ت خردت می کنن
 آدم بعد از یک مدت تبدیل به گرگ افسرده ایی می شه که می خواد همه رو ب دره البته اگر حالش رو داشته باشه 
همه ی این ها هم ریشه از تنبلی مردم این ناحیه داره 
چون حال ندارن کار کنن، تحقیق کنن، پرونده ها رو از روش علمی و اصولی پیش ببرن، سعی می کنن راه میون بر بزنن، پارتی پیدا کنن، دورت بزنن، زیر آب بزنن از حرف های خودت علیه خودت استفاده کنن و.....
حالا بگین ملت خون گرمی دارن، نه عزیزم من بد بین نیستم دارن آمارت رو می گیرن، خیلی زود راپورتت رو می دن!، این جا همه آنتن ن اصلن فرق نمی کنه برای کی کار بکنن بالاخره راپورتی توی جیب می ذارن، خدا رو چه دیدی بالاخره شاید به کار اومد

 دچار نوعی حواس پرتی مزمن شدم که به شدت جنبه ی تخریبی در تمام زمینه های زندگی م داره
حافظه کوتاه مدت م در حد ماهی افت کرده

ITP  لعنتی دست از سر ما بردار بردار !